Een tijd geleden voelde ik mij gedwongen om even stil te staan bij wat ik nou echt leuk vind om te doen. Door omstandigheden had ik weinig tot geen energie meer en was het nodig om op zoek te gaan naar iets waar ik weer blij van zou worden.
Dus vroeg ik mij af: waar word ik nu eigenlijk altijd blij van? Wat levert mij energie op? Het antwoord was eigenlijk gelijk duidelijk: van dieren, en dan van paarden in het bijzonder.
Vrijwel tegelijkertijd ging het wat minder met mijn eigen pony, Imke. Ze heeft artrose in haar benen en loopt uit balans. Ze compenseerde in haar lichaam voor de pijn en de onbalans, waardoor ze gewoon niet lekker in haar vel zat. Via via kwam ik in aanraking met fasciarelease therapie: een behandelmethode met als doel spanning en blokkades in bindweefsel en spieren op te lossen om zo te zorgen voor meer bewegingsvrijheid en minder pijn en stijfheid bij het paard.
Imke is vervolgens behandeld door iemand die bekwaam was in myofasciale release technieken. Dit, in combinatie met de juiste training, zorgde ervoor dat zij letterlijk beter in haar vel kwam te zitten.
En bij mij werd een vuur aangewakkerd. Zou het niet super zijn om zoiets te kunnen? Om het welzijn van mijn eigen paard, maar ook dat van anderen, te kunnen verbeteren, leek mij geweldig. 😊
Inmiddels ben ik half november gestart met de opleiding tot (basic) Myofasciaal Release Therapeut bij Equicare-plus. We hebben nu drie opleidingsdagen gehad en het is pittig, maar ook super interessant. En, ik krijg inderdaad weer energie van studeren!
Reactie plaatsen
Reacties